© copyright s.v.Tivoli

Wedstrijdverslag - 19 (11 april 2015)

Wilhelmina Boys VE1 - TIVOLI VE1 3-2

Voor de eerste keer sinds de wederoprichting van het veteranenelftal mochten zij afreizen naar Best voor de ontmoeting met Wilhelmina Boys. Een tegenstander die garant zou staan voor veel fysieke duels, maar die op basis van voetballend vermogen toch geen probleem zou mogen zijn. In een stormachtige ambiance vond de aftrap plaats op kunstgras. Hoewel er veel wind stond, was dit niet de oorzaak van de 1-0 achterstand na vier minuten voor onze veteranen. Gijs maakte een uitglijder en de spits had zo een vrije doortocht en schoot simpel raak. Tivoli nam het heft in handen en opende de jacht op de gelijkmaker. Deze liet dan ook niet lang op zich wachten en was na elf minuten een feit. Frans legde aan voor een vrije trap. De bal werd door de muur dusdanig van richting veranderd dat de doelman ook geen redding meer kon brengen: 1-1. Ook na de gelijkmaker ging de jacht op doelpunten onverminderd door en kwamen de Boys maar zelden over de middenlijn, die keren dat het gebeurde ging er wel direct gevaar van uit. De veteranen waren met hun hoofd waarschijnlijk al bij de rust toen in de laatste minuut van de eerste helft tegen de verhouding in toch de 2-1 viel. Een verre trap viel mede door de harde wind en het kunstgras precies dood tussen Gijs en Bert en de Boyse spits profiteerde hier optimaal van. Na de rust openden de veteranen nog aanvallender en door Gijs te vervangen door Perry kon er verder van de eigen goal verdedigd worden. Dit resulteerde in een helft waarin het spel zich voornamelijk rond het Bestse strafschopgebied voltrok. Toch was het wederom Wilhelmina Boys die de bal wel tegen de touwen kreeg. Na drie kwartier spelen stond er dus 3-1 op het bord en kregen de Tivolianen een les in effectiviteit. Het slotoffensief ging direct van start, maar de bal leek er niet in de mogen. Vaak schortte het aan de laatste pass, maar vooral de afronding liet te wensen over. Waarbij duidelijk te zien was dat in ieder geval Hakan zijn dag vandaag niet had, maar ook de anderen wisten lange tijd het net niet te vinden. Tien minuten voor tijd gloorde er opeens weer hoop op een goed resultaat. Wederom had Tivoli daar een spelhervatting voor nodig. Ditmaal was Perry de schutter en zijn vrije trap vloog langs de muur en de doelman tussen de palen: 3-2. De tijd begon te dringen en het begon steeds harder te regenen, want zowel de druppels uit de hemel als het aantal kansen was nauwelijks te tellen. Maar gescoord werd er niet meer en zo eindigde de wedstrijd in een geflatteerde nederlaag. Clichés worden clichés omdat ze vaak blijken te kloppen. Om er dan maar een te noemen: als je zelf de kansen niet maakt, scoort de tegenstander wel. En dat was vandaag precies het geval, een onverwachte nederlaag was dus het gevolg. Nu resten er nog twee wedstrijden om in ieder geval te zorgen dat de veteranen minimaal de helft van zijn wedstrijden weten te winnen in plaats van te verliezen, te beginnen tegen Braakhuizen. De webryder, Marc van Hout